Kalesony trudnopalne Fyre Baselayer Pant - Ebony

EN 1149-5:2008

EN 1149-5:2008 – ODZIEŻ OCHRONNA – WŁAŚCIWOŚCI ELEKTROSTATYCZNE – CZĘŚĆ 5: WŁAŚCIWOŚCI MATERIAŁU I WYMAGANIA KONSTRUKCYJNE

Ta norma stanowi część serii norm określających metody badania oraz wymagania w zakresie właściwości elektrostatycznych odzieży ochronnej.

Ważna informacja dotycząca normy EN1149-5.
Tkanina użyta do wykonania wyrobu odzieżowego powinna spełniać wymogi według normy EN 1149-3 lub -1.
Użytkownik odzieży ochronnej rozpraszającej ładunki elektrostatyczne ma zapewnione właściwe uziemienie (np. poprzez stosowanie obuwia rozpraszającego ładunki elektrostatyczne wymienionego w EN ISO 20344 lub EN ISO 20345 lub innych odpowiednich środków).

Odzieży ochronnej rozpraszającej ładunki elektrostatyczne nie należy zdejmować w obecności atmosfery łatwopalnej lub wybuchowej bądź podczas posługiwania się substancjami łatwopalnymi, lub wybuchowymi.
Zamek błyskawiczny z przodu odzieży powinien być zakryty klapką ochronną podczas noszenia. W przypadku obuwia zapinanego na zamek błyskawiczny powinien być on również zakryty klapką ochronną podczas użytkowania odzieży ochronnej. Spodnie powinny być zakryte przez kurtkę podczas użytkowania odzieży.

Odzież ochronna rozpraszająca ładunki elektrostatyczne powinna podczas normalnego użytkowania (także podczas schylania i poruszania) całkowicie i zawsze zakrywać odzież wykonaną z materiałów niespełniających wymogów prawnych.

Odzieży ochronnej rozpraszającej ładunki elektrostatyczne nie należy stosować w atmosferach wzbogaconych tlenem bez wcześniejszego zatwierdzenia przez inspektora BHP. Na pogorszenie właściwości rozpraszania ładunków elektrostatycznych odzieży ochronnej może wpływać normalne zużycie eksploatacyjne, pranie oraz ewentualnie zanieczyszczenie.

EN ISO 11612:2015

EN ISO 11612:2015 (E) – ODZIEŻ OCHRONNA – ODZIEŻ CHRONIĄCA PRZED CZYNNIKAMI GORĄCYMI I PŁOMIENIEM

Ta norma określa wymogi w zakresie właściwości dla wyrobów odzieżowych wykonanych z materiałów elastycznych, które służą do ochrony ciała użytkownika, z wyjątkiem dłoni, przed czynnikami gorącymi i/lub płomieniem.

Wszystkie ogniotrwałe produkty zatwierdzone według normy EN 11612 powinny być oznaczone znakiem CE i piktogramem ogniotrwałości.

Litera umieszczona pod piktogramem wskazuje na czynnik, przed którym chroni wyrób odzieżowy.

A = ograniczone rozprzestrzenianie płomienia - A1 - A2 (A1 zapłon powierzchni, A2 zapłon brzegów)
B = ciepło konwekcyjne – poziom 1 - 3
C = promieniowanie cieplne – poziom 1 - 4
D = rozpryski stopionego aluminium – poziom 1 - 3
E = rozpryski stopionego żelaza poziom 1 - 3
F = ciepło kontaktowe – poziom 1 – 3

Zawsze podawana jest informacja na temat ograniczonego rozprzestrzeniania płomienia (A). Ponadto powinna być podana przynajmniej jedna inna właściwość od B do F. Każdej literze towarzyszy kod liczbowy wskazujący na poziom właściwości. Liczba 1 wskazuje najniższy akceptowany poziom danej właściwości.

Produkty są przeznaczone do zapewnienia dodatkowej ochrony w środowisku pracy, w którym pracownicy przemysłowi są sporadycznie narażeni na działanie czynników gorących i płomieni.

Aby zwiększyć bezpieczeństwo, wyrób odzieżowy należy stosować z inną odzieżą ogniotrwałą. Należy unikać stosowania syntetycznych, łatwopalnych tkanin pod wyrobem odzieżowym, ponieważ mogą one ulec stopieniu i spowodować obrażenia skóry.

W razie przypadkowego opryskania cieczami chemicznymi lub łatwopalnymi ubrania uwzględnionego w tej normie użytkownik powinien natychmiast cofnąć się i ostrożnie zdjąć odzież. Ubranie należy wówczas wyczyścić lub wyrzucić.

W razie opryskania stopionym aluminium lub płynnym żelazem użytkownik powinien niezwłocznie opuścić miejsce pracy i zdjąć odzież. W przypadku opryskania stopionym metalem odzież przylegająca bezpośrednio do ciała może nie chronić przed oparzeniami. Producent powinien określić, jakie zastosowanie ma dana odzież.

Ostrzeżenie o ryzyku zapłonu w przypadku odzieży zanieczyszczonej olejem lub smarem.

Cotton

Bawełna - miękkie włókno otaczające nasiona rośliny określanej tą samą nazwą – bawełny (Gossypium), mające wiele zastosowań. Służy m.in. do wytwarzania miękkiej tkaniny – najpopularniejszej w przemysle tekstylnym, a także, ze względu na silne własności absorpcyjne, do produkcji materiałów opatrunkowych. Włókno bawełniane jest też stosowane w mieszankach włókien, jako dodatek do wełny czy lnu.

Elastan

Materiał z dodatkiem elastanu, czyli inaczej stretchu to materiał, który jest bardziej giętki, bardziej przylega do ciała i jest krótko mówiąc bardziej elastyczny.